Gdyby się dało ochrzcić polski katolicyzm, rozmarzył się Żakowski. No cóż, marzenia Żakowskiego sięgają dawnych czasów, czasów już prawie zapomnianych, jak to komuniści próbowali ochrzcić na bolszewicką wiarę Polaków. Niebawem minie sto lat od pierwszych prób komunistów, kiedy to zagony Budionnego i Tuchaczewskiego zbrojnie najechały Polskę. Na swoją modłę chcieli ochrzcić Polaków bojowcy z KZZP, potem bandyci banderowcy, Stalin nie ustawał w dziele nakazując strzelać w tył głowy, ubecja chrzciła Polaków w swoich katowniach, Jaruzelski podjął ostatnie próby chcąc ponownie ochrzcić Popiełuszkę w nurtach Wisły.
No i przyszedł Żakowski i ma podobne marzenia, tylko możliwości się skurczyły. Żakowski więc cichutko popiskuje, że papież jest namiestnikiem Chrystusa, że Macierewicz patronuje lustracyjnej wendecie, że ultraradiomaryjni z IPN dręczą współpracownika komunistów gen. Ścibora-Rylskiego, i żeby Błaszczak dowiedział się o chrześcijańskim widzeniu wielokulturowości nie jako zagrożeniu, ale jako szansie.
Zatrzymam się tutaj, bo Żakowskiemu chyba na rozum padło, o chrześcijańskim widzeniu multi-kulti. Gdzie on się o tym dowiedział, chyba z dzieł Stalina, albo Michnika, co na jedno wychodzi. Żakowakiemu chyba chodziło o miłosierdzie, ale on tego słowa nie zna, nigdy nie miał miłosierdzia dla Polaków.
Żakowski jako pierwszy z najpierwszych katolików, jako katolik idealny, strofuje wiernych, księży i biskupów, żeby zobaczyli przepaść dzielącą chrześcijańskie przesłanie papieża od burej codzienności życia w Polsce, w której trudno się doszukiwać krwi na ulicach, ludzlich szczątków w teatrach i restauracjach. Żakowski wzywa żeby Polacy ochrzcili kraj i kościół milionami muzułmanów. Żeby było kolorowo jak we Francji. żeby były na to szanse jak we Francji.
