Własnie oglądam na Discovery film jak to niepełnosprawny zdobywał Spitsbergen, był bez nóg, albo te nogi miał niesprawne, poruszał się na wózku. Ja podziwiam tych ludzi, w ich codziennej walce z przeciwnościami losu, z barierami, w ich dążeniu do samodzielności. W tym wypadku, ten człowiek potrzebował 8 zdrowych i silnych ludzi żeby go wyciągnęli na ten szczyt Spitsbergenu. I to już fajne nie jest, to podkreśla niepełnosprawność tego człowieka, jego zależność od innych, nawet jeśli się mienią przyjaciółmi.
Jest wiele innych możliwości żeby ci ludzie wykazali się pomimo swojej niepełnosprawności, a nie żeby ich dobre samopoczucie zależało od wysiłku wielu. Jestem pewny że ta wyprawa nie doszła by do skutku gdyby nie finansowanie jej przez telewizję, więc ci co wspierali tego niepełnosprawnego nie robili tego za darmo, zapłatą było co najmniej uczestnictwo w wyprawie na którą nie było by ich stać.
To budzi mój sprzeciw gdyż wmawia ludziom niepełnosprawnym, że mogą sięgać tam gdzie sięgają w pełni sprawni i wysportowani. Jest o oszustwo neoliberalizmu, nieliczenia sie z kosztami i uczuciami, nieliczenia się z tymi niepełnosprawnymi, którzy ze swoimi ułomnościami ledwie wiążą koniec z końcem.
